Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Υγιής φίλαθλος

Σχόλιο στο contra.gr:


Ολυμπιακός ειμαι, αλλα αυτο πρεπει να σταματισει καποτε.

Δοξα τον θεο εχω κριση, και δεν επιρεαζομαι ουτε απο φανατικους Ολυμπιακους που τα βλεπουν ολα κοκκινα, ουτε ομως και απο αντι-Ολυμπιακους που το κακο του Ολυμπιακου ειναι πιο γλυκο απο νικη της ομαδας τους.

Αυτο με την αβαντα στην ομαδα μου πρεπει να σταματισει καποτε.

Ειναι καταρχην κατανοητο σε ολες τις μεγαλες ομαδες να υπαρχει μια σχετικη αβαντα, λογο ποιοτητας παιχτων, και γενικοτερα φανταζει ανθρωπινο. Παρολα αυτα, αυτη η περιπτοση ειναι διαφορετικη. Εχω βαρεθει να κερδιζουμε και να με σφιγει το στομαχι μου. Μου εχουν παρει ολη την χαρα. Καθε χρονο ζω για τα 6 παιχνιδια του C.L. και τιποτα περισσοτερο.

Η αβαντα αυτη περισσοτερο απο ολους βλαπτει τον Ολυμπιακο. Ο κοσμος δεν παει γηπεδο, ολοενα και περισσοτεροι ξενερονουν, και η ομαδα (στο πρωταθλημα) πεζει απο το κακο στο χειροτερο. Με τετοια σφυριγματα, ειναι λογικο η εκαστοτε ομαδα να παθιαζετε, και να παιζει πολυ καλυτερα απο τον βολεμενο Ολυμπιακο.

Δυστηχος δεν φαινεται καποιος ικανος να κατεβασει αυτο το συστημα. Οταν βλεπεις τον διαιτητη και κανει οτι κανει, και εχει τετοιον αερα στο προσωπο του καταλαβενεις ποσο ασχημη ειναι η κατασταση.

Ετσι θα παραμεινουν τα πραγματα, το ποδοσφαιρο εχει χασει οποιονδηποτε ρομαντισμο ειχε καποτε.

Αν αφηναν το ποδοσφαιρο να παιχτει, πιστευω παλι θα ημασταν πρωτοι. Με την διαφορα οτι θα παιζαμε πολυ καλυτερα, γενικα θα βλεπαμε πολυ καλυτερο ποδοσφαιρο, και μακαρι να χαναμε και κανενα προταθλημα, να ειχαμε την ευκαιρια να κανουμε την αυτοκριτικη μας.

Για να ξεκαθαρισω, δεν ντεπομαι που ειμαι ολυμπιακος, ντεπομαι για τον κοσμο στον οποιο ζουμε, ο οποιος επιτρεπει σε ανθρωπους να κανουν οτι θελουν με την δυναμη που εχουν στα χερια τους (Αυτο επεκτεινεται παντου και οχι μονο στο ποδοσφαιρο).

Μονο Ευρωπη, δυστηχος. Μακαρι να παιζαμε και Uefa, εμενα διαφορα δεν θα μου εκανε καμια, καθος αυτο που εχει σημασια ειναι να βλεπεις την ομαδα σου να πολεμαει επι ισοις οροις.

Οταν βλεπω τον Ολυμπιακο στην Ευρωπη το συναισθημα ειναι το ιδιο σαν την πρωτη φορα, και δεν θα αλλαξει ποτε. Γεννηθηκα και θα πεθανω Ολυμπιακος.

Αυτο που βλεπουμε στις ενχωριες διοργανωσεις ομως δεν ειναι ο Ολυμπιακος, ειναι το παρακρατος με φανελες.

υγ. Για να καταλαβετε το μεγεθος του προβληματος (σσ. συστηματος), το redplanet μου εκοψε επανηλημενα αυτο το μυνημα. Ποναει η αληθεια, μας ποναει ολους, αλλα δεν παβει να ειναι αληθεια. Ισως το κοψουνε και εδω ποιος ξερει.

υγ1. το κειμενο αυτο ξεκινησα να το γραφω μετα το πρωτο οφσαιντ. Καθως εγραφα, εβλεπα, και τωρα που τελειωσα ειναι πια ημιχρονο. Δεν το πιστευω παιχνιδι που διαλεξα (φαινετε ψεμα, αλλα ειλικρινα τοτε αρχισα) για να γραψω αυτο το κειμενο που γυρναει στο μυαλο μου πολυ καιρο. Το παιχνιδι ειναι τοσο προκλητικα υπερ μας, που ειναι αρκετα πιο υποπτο. Δεν αποκλειεται ο διαιτητης να ειναι βαλτος απο αλλη γωνια, αλλα αυτο δεν ανερει (αν οχι αυξανει) το επιπεδο διαπλοκης στο ελληνικο ποδοσφαιρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: