Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Για το " mergin' " του Αλέκου Βρέτου





Αλέκος Βρέτος
Mergin’
Jadeo Music


Ο δίσκος mergin’ του ουτίστα και συνθέτη Αλέκου Βρέτου είναι μία σημαντική προσθήκη στην εγχώρια τζαζ / έθνικ μουσική παραγωγή. Το ούτι στα μέρη μας είχε την «τύχη» να συνδεθεί ένα φεγγάρι με λογής «έντεχνες» κοινοτοπίες - δεν ξεχνάμε ότι εκεί γύρω στα μέσα των 1990s μέρος της εγχώριας δισκογραφίας είχε μετατραπεί σε ποτ πουρί της αρμένικης και αραβικής μουσικής. Στο mergin, ο Βρέτος πηγαίνει πέρα από αυτή την παγιωμένη μανιέρα, δοκιμάζοντας το ούτι σε έξι ορχηστρικά κομμάτια τζαζ, λάτιν τζαζ και έθνικ. Τα πέντε είναι σε δική του σύνθεση, ενώ το έκτο είναι το ‘Spain’ του ιερού τέρατος της τζαζ Chick Corea.


Τα εμπνευσμένα κομμάτια έχουν μία έντονη ρυθμικότητα, αγγίζουν το swing σε κάποια σημεία, σε άλλα φλερτάρουν με τις καλύτερες στιγμές της λατινοαμερικάνικης μουσικής, και ενοποιούνται στο μεσανατολικό άρωμα που φέρει το ούτι. Αν και οριοθετημένα από τη γραφή του Βρέτου, τα κομμάτια βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό. Οι μουσικοί έπαιξαν και ηχογραφήθηκαν ζωντανά, όλοι μαζί, στο στούντιο· από μόνη της, αυτή η επιλογή είναι αξιέπαινη και παραπέμπει σε παλαιότερες και αυθεντικότερες πρακτικές. Αυτή η επιλογή συνιστά φυσικά και εν δυνάμει ρίσκο, όχι όμως όταν έχεις μέρος της αφρόκρεμας των ελλήνων μουσικών πλάι σου. Εκτός από τον Βρέτο στο ούτι, συναντάμε την ανερχόμενη βιολίστρια Κωνσταντίνα Κυριαζή, μία από τις πιο αξιόλογες της γενιάς της με παρουσία σε ηχογραφήσεις παραδοσιακής μουσικής αλλά και έντεχνου και ροκ τραγουδιού, τον κορυφαίο σαξοφωνίστα Τάκη Πατερέλη, τον γνωστό τζαζ ντράμερ Σεραφείμ Μπέλο, τον καταξιωμένο κοντραμπασίστα Γιώργο Ρούλο, και τον ειδικευόμενο στη λάτιν τζαζ πιανίστα Δημήτρη Σεβδαλή. Βεβαίως, στον αυτοσχεδιασμό μοιραίο είναι να προδίδονται μερικές φορές και οι άμεσες επιρροές των μουσικών. Το ΄foud’ π.χ. θυμίζει υπερβολικά το Chan Chan των Buena Vista Social Club, όμως πέρα από τέτοιες λεπτομέρειες οι συντελεστές καταθέτουν το δικό τους, ιδιαίτερο στίγμα και ήχο.


Μόνη υποκειμενική ένσταση είναι η κάπως υπερβολική σε όγκο παρουσία της σκέψης του συνθέτη στο ένθετο. Ο Βρέτος αναλύει εξοντωτικά κάθε κομμάτι, γράφει τα βιογραφικά των μουσικών και διηγείται τη γνωριμία μαζί τους, κάνει τις αφιερώσεις. Αυτή η διαμεσολάβηση εμποδίζει παρά διευκολύνει την επικοινωνία με έναν εξαιρετικό κατά τα λοιπά δίσκο. Πόσο μάλλον όταν το ένθετο είναι γραμμένο εξ’ ολοκλήρου στα αγγλικά (!) For the rest, να ευχηθούμε καλοτάξιδη η δουλειά - μια παραγωγή έξω από τα γρανάζια των εταιρειών και της αγοράς.

Ηρακλής Οικονόμου
(Εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ)

Δεν υπάρχουν σχόλια: