Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Ο Γιώργος Φακανάς μιλάει στον Αντώνη Περιβολάκη






Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ, όπως πάντα με πλούσια ύλη γύρω από την ελληνική μουσική, και με αλλεργία σε όλες τις ταμπέλες και τα στεγανά. Μόνο στον ΜΕΤΡΟΝΟΜΟ μπορείς να βρεις ένα δεκασέλιδο αφιέρωμα για κάποιον αδίκως ξεχασμένο ρεμπέτη, και αμέσως μετά τη συνέντευξη κάποιου ροκά ή "έντεχνου". Ειδικά μετά την προσθήκη της ακριβοθώρητης Στέλλας Βλαχογιάννη στο επιτελείο των συνεργατών, δεν υπάρχουν πλέον πολλά ελαφρυντικά για να μην πάει ένας μουσικόφιλος στο περίπτερο ή στο "Μετρόπολις" και να το αγοράσει. Από το τεύχος που κυκλοφορεί αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα της συνέντευξης που παραχώρησε μια κομβική φιγούρα της ελληνικής τζαζ σκηνής, ο μπασίστας Γιώργος Φακανάς, στον Αντώνη Περιβολάκη. Ευχαριστούμε τον καλό συνάδερφο Αντ. Περιβολάκη για την παραχώρηση του αποσπάσματος. Μ.Π.
-----


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΑΚΑΝΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ"


Α.Π.: Θα ήθελα μια συνηγορία υπέρ της τζαζ στην Ελλάδα και πως αυτή η μουσική ταιριάζει με το Ελληνικό ηχόχρωμα;

Γ.Φ.: Υπάρχουν παγκόσμια μουσικά ιδιώματα και υπάρχουν και τοπολαλιές. Οι τελευταίες γεννήθηκαν και εκπροσωπούν τους κατοίκους ενός συγκεκριμένου γεωγραφικού χώρου και τίποτα παραπάνω. Είναι οι λαϊκές – φολκλορικές μουσικές κάθε τόπου. Όμως, τα παγκόσμια μουσικά ιδιώματα είναι είδη που γεννήθηκαν για να εκπροσωπήσουν τον πλανήτη. Δεν έχουν όριο, δεν έχουν σύνορά δεν έχουν τίποτα. Τέτοια παγκόσμια είδη είναι η κλασσική, το συμφωνικό ιδίωμα, η ροκ μουσική, το μπλουζ σαν συστατικό δημιουργίας άλλων μουσικών. Παγκόσμια μουσική γλώσσα είναι η τζαζ. Μέσα στη τζαζ ενυπάρχει το fusion που σημαίνει «πρόσμιξη». Το Fusion είναι πολύ υψηλή τέχνη διότι κατόρθωσε να παντρέψει τοπολαλιές με τη τζαζ. Εν γένει η τζαζ είναι μια διεθνής μουσική, ένα διεθνές γλωσσάριο. Μόνο αν εμείς θέσουμε παρωπίδες θα διαπιστώσουμε ύπαρξη προβλημάτων στη σχέση της τζαζ με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα.

Α.Π.: Ναι, αλλά πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ελληνική μουσική δεν συνάδει άμεσα με το χώρο της τζαζ γιατί η πρώτη εκφράζει τα χαρακτηριστικά φωτός και σκιας που υπάρχουν έντονα στο Ελλαδικό τοπίο εν αντιθέσει με τη τζαζ που ως πιο Ευρωπαϊκή δεν εκφράζει αντιθέσεις.

Γ.Φ.: Και τι είναι αυτό το τελευταίο; Δηλαδή, εν τέλει, τι είναι Ελληνική μουσική; Είμαι ελεύθερος άνθρωπος, πολίτης του κόσμου, με ενδιαφέρει να παίρνω και αν συλλέγω πράγματα και ιδέες από ο,τι έχει δημιουργήσει το ανθρώπινο πνεύμα. Και εδώ θέλω να ανοίξω δύο ζητήματα: πρώτον το τι είναι Ελληνική μουσική και δεύτερον ποιος κρίνει την κάθε μουσική παραγωγή το κάθε μουσικό έργο. Όσον αφορά το πρώτο κι αν θέλω να είμαι τίμιος, εντάξει, Ελληνική μουσική είναι η Βίσση και ο Ρουβάς, τα σκυλάδικα αλλά Ελληνική μουσική είναι και Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Σκαλκώτας, ο Χατζιδάκις, Ο Χρήστου, η Κάλλας, τα Κρητικά, τα νησιώτικα, η Ελληνική τζαζ… Επί της ουσίας, ο δημιουργός είναι ελεύθερος να πάρει από οπουδήποτε… Δεν έχει περισσότερο φως η Ελληνική μουσική ούτε λιγότερο φως η τζαζ. Ο μουσικός είναι εκείνος που θα έχει υψηλή κατάρτιση από τον οποίο θα έχω την απαίτηση να μου παράγει φως. Η μουσική δημιουργία δεν μπορεί να έχει σύνορα. Επίσης, μιλώντας για αυτούς που κάνουν κριτική στα μουσικά έργα, θεωρώ ότι δικαίωμα κριτικής έχει μόνον αυτός που γνωρίζει μουσική. Όλοι έχουν την άποψή τους βεβαίως για κάθε δημιούργημα αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι πιο βαρύνουσας σημασίας η άποψη ενός μουσικού δημοσιογράφου από την άποψη των ανθρώπων που περνάνε εδώ απ΄ έξω…. Οι παγκόσμιες μουσικές γλώσσες είναι αυτές που μπορούν να εκφράσουν τους πάντες και τα πάντα. Ένας αυτοσχεδιασμός υπάρχει σε ένα ηπειρώτικο αλλά η τζαζ προτείνει τον αυτοσχεδιασμό να τον κάνουμε παγκόσμιο μουσικό μήνυμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: