Θέλω απόψε
στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Νύχτα με βαμμένες βλεφαρίδες
που τη μαχαιρώνουν προβολείς
Και σε περιμένω ρόδο μου κομμένο
απ’ τους κήπους της ανατολής
Θέλω απόψε να με ταξιδέψεις
με σημαίες και βεγγαλικά
Στης ζωής τα βάθη τα μεγάλα πάθη
με τα μάτια σου τα μαγικά
Άσε με στα μάτια σου να λάμπω
Πάρε με στα χέρια σου μετά
Κι όταν με ξεντύσεις, φώτα να με ντύσεις
Και του φεγγαριού μεταξωτά
Νύχτα με βαμμένες βλεφαρίδες
τρένο της μεγάλης μου φυγής
Και σε περιμένω μέσα μου ανασαίνω
τα μεγάλα αρώματα της γης
Θέλω απόψε να με ταξιδέψεις
πάνω σε βελούδινα χαλιά
Να γλιστρούν αιώνες να σωθούν εικόνες
κι από σένα ενθύμια φιλιά
Άσε με στα μάτια σου να λάμπω
Πάρε με στα χέρια σου μετά
Κι όταν με ξεντύσεις, φώτα να με ντύσεις
Και του φεγγαριού μεταξωτά
Του παραδείσου λεμονιά
στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Του παραδείσου λεμονιά, ένα κλαδάκι λησμονιά
φύλαξε και για μένα, φύλαξε και για μένα
Που 'χω δυο χρόνια στο λαιμό, δεμένο αναστεναγμό
και χείλη κλειδωμένα, και χείλη κλειδωμένα
Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που σταματούν τον πόνο
Στείλε μου το λευκό σ’ ανθό με τ' αρώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν μπω στον τρίτο χρόνο
Του παραδείσου λεμονιά, κρύψε τα ρούχα του φονιά
στης πίκρας το ντουλάπι, στης πίκρας το ντουλάπι
Τα ματωμένα τα λερά, να βγάλω πάλι τα φτερά
που μου σπάσ’ η αγάπη, που μου σπάσ’ η αγάπη
Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που σταματούν τον πόνο
Στείλε μου το λευκό σ’ ανθό με τ' αρώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν μπω στον τρίτο χρόνο
Πόνος άπονος
στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Αν ήσουν πέτρα θα 'σπαγες και λουλουδάκι θα 'βγαζες
απ' τη ραγισματιά
Να σκύβω να μυρίζομαι, να νοιώθω πως ζαλίζομαι
από γλυκιά ματιά
Μα είσαι πόνος άπονος, κρυφή λαβωματιά
Πες μου αν ραγίζει ο πόνος
αν ξεχνιέται το φιλί
Αν παρηγοριέται ο μόνος
που αγάπησε πολύ
Αν ήσουν πέτρα θα 'λιωνες κι απάνω μου θα πάλιωνες
σαν ρούχο καθαρό
Να σ' έχω να ζεσταίνομαι, στα μάτια σου να φαίνομαι
φεγγάρι στο νερό
Μα είσαι πόνος άπονος, σε δύσκολο καιρό
Πες μου αν ραγίζει ο πόνος
αν ξεχνιέται το φιλί
Αν παρηγοριέται ο μόνος
που αγάπησε πολύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου